Şimdi seninle bir şiirin bir satır arasında karşılaşıyoruz Haziran. Mazideki birkaç yıkık hayal için çukur açıyoruz. Tüm sığ yanlarımızı yükleyip koyuyoruz gizli bir sandığın içerisine.

Artık kaybettiğimi seziyorum, yok oluşumu izliyorum gözlerimdeki yağmurlar gibi. Düğümleniyor boğazıma seninle olan bütün yüklü anılar. Senli yazdığım şiirlerin kalemi de kırıldı. Tozlu bir kitap arasında bırakıyorum biraz hayal kırıklığı, biraz da kızgınlığı. Bir insan, gençliğini terk eder mi? Ben, senden sonra, içimdeki çocukluğumu da terk ettim. Biz bundan sonra aynı sayfalarda ayrı şiirleriz seninle. Vakti geldi bendeki seni terk etmenin.

Elveda Haziran...