20. yüzyılın en etkili düşünürlerinden biri olan Max Scheler, Sempatinin Doğası adlı eserinde insan ilişkilerinin merkezinde yer alan sevgi, şefkat ve empati gibi duygusal bağların felsefi temellerini araştırır. Ona göre insan, yalnızca akıl yoluyla değil; duygusal katılım, başkalarının acı ve sevinçlerine ortak olma yetisi sayesinde de dünyayı anlamlandırır.

Scheler, bu eserinde empati ile sempati arasındaki farkı titizlikle ortaya koyar; bireyin başkasını anlama ve onunla bağ kurma biçimlerini çözümleyerek, duyguların etik, toplumsal ve metafizik boyutlarını açığa çıkarır. Sevginin, yalnızca bireysel bir duygu değil, insan varoluşunun temelini oluşturan yaratıcı ve dönüştürücü bir güç olduğunu vurgular.

Bugün psikoloji, sosyoloji ve felsefe alanında hâlâ temel bir referans metin olarak görülen Sempatinin Doğası, insanın iç dünyası ile toplumsal hayat arasındaki derin bağları kavramak isteyen herkes için vazgeçilmez bir eserdir.