Sigmund Freud, insan ruhunun gizli kıvrımlarını çözmeye adadığı ömrü boyunca, düşlerin bilinçdışına açılan kapı olduğunu savundu. Sanrı ve Düş, onun kuramlarının en sarsıcı yönlerinden birini konu edinirken, aynı zamanda rüya ile gerçek arasındaki kırılgan sınırı işaret eder. Freud’un kaleminde, düş yalnızca gecenin tesadüfi hayali değil, bastırılmış arzuların, korkuların ve özlemlerin şifrelenmiş halidir.
Eser, yayımlandığı dönemin toplumsal kabullerine meydan okuyan bir cesaretle kaleme alınmıştır. Burada düş, hastalıkla sağlıklının, sanatla bilimin, bireysel arzuyla kültürel yasağın birbirine değdiği karanlık bir geçit olarak belirir. Freud’un gözlemlerinde sanrı, düşlerin bir uzantısıdır; bilinçdışının ısrarla dışa vurmak istediği, aklın ise denetim altına almak için çabaladığı o derin kaynağın ifşasıdır.