Gözleri fiziksel görmezliğe mahkûm olmuş kişiye, *kör* demek çok ayıp görüldüğünden; aydınlık ve parlaklık anlamına gelen ve *kalbi ile görüyor* nitelemesini yakıştıranlar, *ruşendil* derler.

Kalbi ile görenler, kem gözlerin senaryolarını anlayabilir, gözün gördüğüne hemen yorum yapmaz, acı dolu ve üzücü bir sahneye şahit olan gözlerden yaş akıtırlar.

Ruşendil; bir yönüyle *yufka yürek*le akrabadır; diğer açıdan *hikmet*le ortaktır. Görürken ayrıca ruşendil olanlar; duble fikrederler, zikrederler, fıkhederler ve bazen en küçük ayrıntıdan giderek tablonun bütününü yorumlarlar. Bu ilahi nimet, hakikati bulmak için yolda terleyenlere nasip olur.