Ruhun ölümsüzlüğü inancı; felsefi, teolojik ve metafizik tartışmalarda, farklı kültürler ve dönemler boyunca temel bir tema olarak öne çıkmıştır. Teolojik bağlamda ruh, insan kimliğinin maddi olmayan özü olarak tanımlanmakta ve fiziksel ölümden sonra varlığını sürdürdüğüne inanılmaktadır. Bu kavramın incelenmesi, tarihsel ve felsefi kökenlerine yönelik bir yolculuğu gerektirir; bu yolculuk, Mısır ve Hindu gelenekleri gibi kadim dinî inançlardan Platon ve Aristoteles gibi Yunan filozoflarının sistematik sorgulamalarına kadar uzanır. Bu nedenle, ruhun ölümsüzlüğü doktrininin analizi, geniş bir literatür taramasını ve farklı teolojik yaklaşımların karşılaştırmalı bir değerlendirmesini zorunlu kılar.
Joseph Agar Beet`in The Immortality of the Soul: A Protest adlı bu eseri, ruhun ölümsüzlüğü doktrinine karşı kararlı bir eleştiri yönelterek bu inancın Kutsal Yazılar`da açıkça desteklenmediğini ve kökeninin esasen Yunan felsefesine dayandığını savunur. Wesleyan bir ilahiyatçı olan Beet, ruhun özsel ve ebedî varlığına ilişkin fikrin özellikle, Platon`un Phaedo eserinde ortaya konan felsefi savlardan türediğini ve Eski Ahit`te bu doktrine dair herhangi bir işaret bulunmadığını öne sürer. Eser, Mısır, Yunan ve Yahudi geleneklerindeki ahiret anlayışlarını karşılaştırmalı bir şekilde ele alarak ruhun ölümsüzlüğü kavramının tarihsel temellerini sorgular ve bu inancın Hristiyan teolojisindeki yerini eleştirel bir bakış açısıyla değerlendirir. Beet, Kutsal Yazılar`ın nihai otoritesine dayanarak bu doktrinin İncil öğretileriyle uyumsuz olduğunu ve yeniden gözden geçirilmesi gerektiğini vurgular.