Alevîlik; Dini İslâm, Kitabı Kur’an; Allah’a kul, Hz. Muhammet’e bağlı, Hz. Ali’ye Talip, Ehlibeyt yolunu süren; Hacı Bektaş-ı Veli’nin “eline, beline, diline sahip” olma düşüncesini ilke edinen; iyi düşünce, iyi söz ve iyi davranışta kendini bulan; Tanrı korkusu yerine sevgisini benimseyen; zâhiri bâtınla, bâtını zâhirle birleştiren; Şeriat kapısını aşıp Marifet yoluyla Hakikat dünyasına ulaşan; Kur’an’ın şekline değil, özüne inen; akıl ve gönül ile ruhsal olgunlaşma yoludur.

Alevî-İslâm anlayışı; İslâmiyet’in Kur’an’a dayalı, Hz. Muhammet’in buyruklarına göre, İslâm’ı evrensel boyutları ile yorumlayıp yeryüzü insanlığına yeni kapılar açan bir büyük düşünce akımı olan, tasavvuf felsefesiyle hayat bulan, bir insan bütünlüğüdür. Özünü insan sevgisinde bulur ve Tanrı’nın insanda tecelli ettiğine inanır.

Alevî-İslâm anlayışı; Hoca Ahmet Yesevi, Ebul Vefa, Hacı Bektaş-ı Veli, Yunus Emre, Pir Sultan Abdal ve Anadolu Erenleri gibi Kur’an’ı en iyi yorumlayan filozof velilerin görüşlerinden ilham alarak hayat alanı bulmuştur.
Anadolu’yu İslâmlaştıran bir yorumdur.

Alevîlik, İslâm dinin özüdür; manasıdır. Alevîlik, İslâm içinde insanîdir, aklîdir, ahlâkîdir. Hz. Ali inancının, Kur’an ayetlerinin yorumudur. Alevîlik, bir içdünya olayıdır; hissederek yaşamaktır, insan olan her şeyi özünde duymaktır.