Hüznün kıyıları…
Mutluluk, içimde saklı kalan bir sonbahar masalı… Kimi yaprak dökümü, kimi tezgahta kalan son kasımpatı dalları gibi… Yollar gibi, içim de ayrı parça parça… Daha zor gelen Alışmak olsa bile, yüreğimin kıyılarında hep bir hüzün… Ve sordum kendime: Hüznün kıyılarında, mutluluk mümkün mü?..
Derinleşen sohbetler…
Rüzgarın yön değiştirmesi ile dağınık saçlarıma poz vermeye başladım, sanırım bu kez tüm derdi tasayı uzakta bıraktım dedim. Dalgalar ayaklarıma dokunurken deniz fısıldıyor birkaç poz daha verebilirsin diye...
Fırsatım varken dağınık saçlarım kumsalın etkisi ile uçuşuyordu, yosun kokusu tuzlu su kokusu bütünleşiyordu birkaç kare anı bırakmak için, gelecek kaygısını azaltsın diye an’a odaklanıyordum, sanırım bu kez her şey daha iyi oluyordu…