Şeyhülislam İbn Teymiyye rahimehullah, ümmetin Rabbani alimlerinin ve saygın imamlarının herhangi bir hadisle amel etmemelerinin ihtilaf etmelerinin sebeplerini beyan ederek ihtilafların kaynağını, örneklerini ve çeşitlerini anlatmış ve ihtilaf ettikleri için ümmetin imamlarını kınamanın önüne geçmeye çalışmıştır. Bu sebeplerin öğrenilmesi Müslümanın gönlünde, ibadetler, muamelat, ahlak ve diğer şeri mükellefiyetlerde muradının ne olduğunu bilmek öğrenmek yoluyla Allah azze ve celleye ulaştıran ve güven duyulan ilim vasıtası haline gelmiş olan o tertemiz imamlara karşı bir sekinet ve huzur hissi uyandıracaktı.

İctihad etme kapasitesine sahip bu insanların yorumlarındaki farklılıkların doğru olup olmamasının veya hatalı ictihad edilmiş olup olmamasının ötesinde önemli olan reelde/pratikte böyle farklı bakış açılarının olduğunun vurgulanmasıdır. Yani bazı insanlar hakkında, şeriatın dinin bazı hükümleri hakkında ihtilafların olduğunun belirtilmesidir.

Buradan hareketle ictihad edebilen insanlar ya da yapılan ictihadlar hakkında ihtilaf sözkonusu diye tartışmalar, ayrışmalar veya farklı mülahazalar içine girmenin yanlış olduğu ortaya konulmaktadır. Ki İslam, birdir; farklı görüş, anlayış veya ictihadlar olsa da ümmet  Allah`ın yardımıyla  bu farklılıkları zenginliğe çevirecek, hatalar üzerinde durmayacak ve yanlışta icma etmeyecek, tevhid yolunda birleşecektir.