“Yazar, kitap boyunca, okuyucuyu metaforik anlatımlarıyla cezbederek, geliştirmiş olduğu ve üç-ayaklı diye tanımladığı kendilik kuramını anlatıyor, daha da önemlisi bu kuramın ışığında gözlenebilir bir davranış olarak ele aldığı rolleri ve yine incelenebilir bir yapı olarak değerlendirdiği dili kullanarak verileri araştırabileceğini ileri sürüyor ve bunu da net bir şekilde okuyucuya göstererek bu varsayımını doğruladığını ortaya koyuyor.

Aslında iki cümlede anlatıverdiğim bu serüveni anlamak için kitabın her satırının okumayı hakkettiğini hatta bunun bile yeterli olmayıp yazarın diğer eserlerini de okumak gerektiğini fark ediyorsunuz. Kitabın her satırında yazarın meslek yaşamı boyunca okudukları, yaşadıkları ve uygulamaları ile elde ettiği derin bilgiyi ve bunların birikimi ile yaratıcılığının birleşimi sonucunda ortaya çıkan kendilik kuramı önerisini ve en önemlisi psikodramanın işlevselliğinin; psikodrama seanslarında yaşananların iyileştirici gücünün nasıl da nesnel olarak ortaya konabileceğini görüyorsunuz.”

- T. Gül Şendil