“Şakir Doğan, öykülerinde ‘eksik bırakma’ yaklaşımını ustalıkla kullanıyor. Söylediğinden çok, söylemedikleriyle; gösterdiğinden çok, görünmeyenle okuru yüzleştiriyor. Bu tavır, onun öykülerine derin bir yankı, kara anlatıdan izler taşıyan karanlık bir tını katıyor.
Kalabalığın ortasındaki yalnızlıkları yalın ama sıradanlıktan uzak bir dille anlatıyor Doğan. Düz bir anlatımla başlayıp giderek yükselen, dorukta bir kreşendo ile sonlanan öyküleri, okuru kimi zaman uçurumun eşiğinde kıpırtısız bırakıyor.
Gerçekle düşü, yanılsamayla hakikati harmanlayan bu öyküler, öykücülüğümüzde farklı bir esinti, yeni bir kıpırtı yaratıyor.
Şakir Doğan, atmosfer kurmadaki hüneriyle, şaşırtıcı evrenler kurarken onlara büyü katan bir yazar izlenimi bırakıyor.”

M. Sadık Aslankara, Cumhuriyet Kitap Eki