Aristoteles, antikçağ felsefesinin en önde gelen filozofudur. Benzer düzeyde bir felsefeye ilkçağda sadece Platon’un erişebildiği kabul edilir. Antikçağa damgasını vurmuş olan Aristoteles, pek çoklarına göre tüm çağların en büyük birkaç filozofundan biridir. Bilim ve felsefede onun başarmış olduklarıyla rekabet etme ümidi besleyebilen insan sayısının bir elin parmaklarını geçmediği hemen herkes tarafından kabul edilir.
Aristoteles, mantık, doğabilimleri, metafizik, psikoloji, etik ve siyaset felsefesi gibi pek çok alanda eser vermiştir. “Aristoteles külliyatı” olarak geçen, özgün haliyle Grekçe 1462 sayfadan oluşan eserler bütünü, derslerinin, kendisi ya da öğrencileri tarafından tutulmuş notlarından oluşur.
Aristoteles’in doğa felsefesine dair en önemli eserlerinden biri olan "Oluş ve Bozuluş Üzerine" evrendeki değişimin temel doğasını kavramaya yönelik çığır açıcı bir yaklaşımdır. Bu klasik metin, maddi dünyanın nasıl oluştuğunu, nasıl değiştiğini ve sonunda nasıl ortadan kalktığını anlamaya çalışan bir düşünürün derin gözlemlerini barındırır.
Antikçağda element kuramına yön veren dört unsur olan Toprak, Su, Hava ve Ateş çerçevesinde gelişen bu eser, yalnızca fiziksel gerçekliğe dair bir çözümleme değil, aynı zamanda felsefi bir evren tasavvurudur. Aristoteles burada, Empedokles ve Anaksagoras gibi öncülleriyle hesaplaşır, onların kuramlarını eleştirerek kendi sistemini inşa eder.