Doğduğu topraklarda boşaltılmış bir köyden çağrılar gelir rüyalarla taşınan. Bir kadın, bir bebek ve diğerlerinin yüklediği bir ödevi yerine getirmesi kaçınılmazdır artık. İşini bırakır, İstanbul’un cenderesini kırar; gizemli ve heyecanlı olaylara gebe sılasına döner.

Rüyalarla yönlendirilen ve derinleşen bir bilinmezlik içinde somut tek şeyin bir mezar olduğu; bu mezarla ilgilenenlerin –imamından rahibine, garibanından define avcısına– sanrılar gördüğü, kasılıp kaldığı, kokudan aklını yitirme noktasına geldiği tuhaf ve şaşırtıcı gelişmelerle dolu bir süreç yaşanır.

Ancak yaşananlar doğaüstü ya da olağanüstü değildir.
Acılar iz bırakır, silinmez ama yaşamak yine de neşelidir –göç edilse bile.

Bu dünyaya gelmiş olduğuna, yaşadığına dair iz kalsın ister ölüler, hatırlanmak ister.

Ölüler nereye göçer, mezarlar kimi bekler?