Hatice Yaman’ın Öğle Arası kitabındaki hikâyeler bitmiyor, her gün  bir yerlerde devam ediyor. Kara Bulut’da belki sizin komşunuz, kitaba da ismini veren öykü Öğle Arası’nda belki de bir iş arkadaşınız konuşuyor. Yara Bandı’nda önünden geçtiğiniz bir satıcı, Bir Ses Duydum’da  sanki kendi çocuğunuz oluyor bu hikâyeyi yaşayan ve devam ettiren. Maupassant  tarzından kimi zaman  Çehov’a geçen anlatımıyla, kimi zaman da bilinç akışı tekniğiyle okur, hikâyelerin içindeki şahıslarla el ele dolaşıyor, incelikle seçilmiş ayrıntılarla kurulmuş sahnelerde karakterlerle  özdeş oluyor, bağ kuruyor, aynı zamana gidiyor. New York’tan, Ankara’dan, Paris’ten nereden ve ne zamandan olursa olsun, modern  insanın yalnızlığı konuşuyor bu  hikâyelerde. Merhamet’de, Tek Ekmek’te Dikiş Makinesi’nde  kendinizi duyuyorsunuz satır aralarından. Modern hayatın içinde kaybolan ve kendini arayan  insanların anlattığı hikâyeler bunlar...  Kendimize  dünyada bir yer bulma çabasının edebî iz düşümleri...