Yaşadığımız çağda insanlık, nebatat, hayvanat, cemadat bütün bir kâinat şefkate muhtaç. Peki kim şefaat edecek? Şefkate muhtaç eden de insan şefkat edecek olan da insan. Lakin Sekülarizm, Modernizm, Materyalizm ve Hedonizm gibi yaklaşımlar insanı maddî alanla sınırlamakta, mana ile bütünleşmesine engel olmaktadır. Oysa insan gök çekimi ile yer çekimi arasındadır. Maddî olarak her ne kadar toprağa bağlı ise de manevî olarak semadan beslenmek durumundadır.
Şefkat ilâhî bir programdır. İnsan dışındaki varlıklar için mecburî/tekvînî, insan için ihtiyârî/teklîfîdir. Evrende şefkat, ‘Sünnetullah’ ile insanda şefkat ‘Sünnet-i Resûlillah’ iledir. O hâlde insan ne yapacaktır? İnsanın yapacağı iş, şefkat programını ‘tebliğ’, ‘tebyin’ ve ‘teşri’ görevleriyle tatbik için gönderilmiş Hz. Muhammed’i -sallallâhu aleyhi ve sellem- anlamak ve izinden gitmektir.