Şükür, Nazire’nin hayatının her noktasında vardı aslında! Lakin, Nazire bunun farkında değildi.

Aslında, kederin ardındaki ışıktı şükür ve Nazire’ye her fırsatta gülümsemişti.

Biraz acıtıyordu insanın içini şükür aslında, önce yan diyordu ruha da, sonra ben var olacağım diye ekliyordu.

Aslında şükür, Rabb’e yönelmekti! Beşerîlikten ilahiliğe erişmekti. Nazire’ye bahşedilen en güzel hediye gibi…