Verda, elektriksiz ve susuz bırakıldığı ‘Lemurya Kampı’nda, karanlık bulutların ve güçlerin arasında, yağmur suyuyla yıkanıp deniz suyuyla temizlenirken, ‘Lemurya Ormanı’nı aydınlatan ayın aydınlığında, Mevlana’nın döngülerinde yeni bir kimlikle varoluşa ulaşmıştı.
Verda bulunduğu ‘Ateş Çemberi’ içerisinde, ‘Yaşam Çiçekleri’nin canlılığını koruyarak, karanlık güçlerin Kozmos’u ellerine geçirmesine engel olmaya çalışırken bu hikâyenin erkek kahramanı ise, tüm ezilen insanlık adına, Özgürlük Ateşine ulaşabilmek için, ‘Ateş Saçan Asa’sı ile Kozmos‘un karanlığında bir yol aramaktaydı.
‘Güneş’in Ülkesi, RAMAN’da yaşayan, ve ‘Altın Işık Saçanlar’ olarak adlandırılan Vidya ve Adar da öngörüleri ve safkan duygularıyla, Verda ve Şerif Ateş ile bütünleşip, içinde özü, doğruluğu, adaleti ve yaşamın var oluş sembollerini taşıyan tohumlarla, Dünya’yı yeniden ışığa kavuşturacaklardı.