Gilbert Adair, 2003 yılında şu güzel soruyu sormuştu: Önümüzdeki elli yıl yeni bir edebi eserin yayımlanmasını yasaklayacak bir kanun çıksa bundan kim zarar görürdü?Neyse ki cevabı biliyoruz: Hiç kimse.Edebi tarih göz ardı edilmiş öyle hazineler barındırıyor ki, sadece bu kayıp klasiklerin gün ışığına çıkarılması hem yayınevlerini, hem edebiyat okurlarını bir ömür boyu meşgul etmeye yetecektir.İlk kez Dostoyevski’nin Epoch dergisinde yayımlanan elinizdeki bu kitap tam da böyle bir hazine. Yazıldıktan bir buçuk yüzyıl sonra bile bizi hâlâ tahrik edebildiği için ürpertici fakat mutlaka açılması gereken bir sandık.