Müslümanlar, genel olarak amelî açıdan dört mezhebe bağlıdırlar: (1) Şâfiî, (2) Hanefî, (3) Mâlikî ve (4) Hanbelî. Bu dördü de Ehl-i Sünnet tarafından hak kabul edilmiştir. Her bir Müslüman amelde bu dört mezhepten birini, telfîke başvurmadan bir bütün olarak seçebilir ve o mezhebin ilkelerine göre hayatını tasarlayabilir. Bu dört mezheb dışında kalan fırkalar, hepsi aynı boyutta olmasa da Kur’ân ve sünnetten sapma gösterdikleri için ehl-i bid’a kabul edilmiş ve onlara uymak, onların ilkeleriyle amel etmek doğru ve caiz görülmemiştir. Bu durum itikadî mezhepler için de söz konusudur. Ehl-i Sünnet, itikadî olarak Eş’arîlik ve Mâturidîlik ekollerini hak kabul ederken bu iki ekol dışında kalanlar aynı olmasa da Kur’an ve sünnete aykırı fikirler taşıdıklarından bid’a olarak kabul etmiş ve onların görüşleriyle hareket etmek doğru görülmemiştir. Ne yazık ki itikadî ve amelî olarak hem Ehl-i Sünnet bünyesinde hem ehl-i bid’a kavramı altında pek çok mezheb ve ekol ortaya çıkmıştır. Ancak günümüze kadar ulaşanların sayısı onu bulmamaktadır. Diğerleri ya tarihin sayfalarına gömülmüş veya az sayıda mensubu olsa da-sadece sayfalarda kalmıştır. Günümüze kadar devam eden mezheb ve ekollerin hadîsi dışlayarak görüşlerini temellendirmeleri mümkün olmadığından kendilerine göre hadîse yaklaşmışlar ve kendi inançları doğrultusunda değerlendirmişlerdir. Bir kısmı bu anlamda kendince hadîs metodolojisi oluşturmalarına rağmen bir kısmı oluşturmamışlardır. Oluşturanların ekserisi Ehl-i Sünnet ekolünün metodolojisini kendilerine uyarlamış, ekleme ve çıkarmalar yaparak hadîsleri değerlendirme yöntemini oluşturmaya çalışmışlardır...