Bu kitap, gündelik hayatın sessiz yüzeyinde titreşen görünmez çatlaklara eğiliyor; merdiven sayılarının değiştiği, aynaların insanın içini tersyüz ettiği, tramvay durağına vapurların yanaştığı, martıların mektup taşıdığı tuhaf ama tanıdık bir evrende gezindiriyor okurunu. Gerçek ile hayalin tam sınırında duran bu öykülerde, kahramanlar kendi iç sesleriyle, kayıplarıyla, arzularıyla ve küçük delilikleriyle boğuşurken, her şey bir anda olağanüstü bir kırılmayla başka bir gerçeğe açılıyor. Metinlerin tümünde bir “hal” araştırması var: insanın sıkıntısı, bekleyişi, sezgisi, kayboluşu ve yeniden belirişinin ardındaki o ince titreşim. Mizah ile melankolinin, düş ile uyanıklığın iç içe geçtiği bu anlatılar, sıradan görünen yaşamların içinde filizlenen absürtlüğü, kırılganlığı ve büyüyü görünür kılıyor. “Acaba sorun bende mi?” diye soran kahramanların sesinde, aslında hepimizin içindeki çatlağın sesi duyuluyor. Bu öyküler, her birimizin hayatında en az bir kez karşılaştığı o tuhaf anları edebi bir yankıya dönüştürüyor.