Arkamdan *Bu çocuk çok akıllı galiba, öğretmeni tüm işlerini buna yaptırıyor.* denildiğini duydum. O gün, bu gün hep
doğru işler yapmaya çalışıyorum. O yaz en büyük kazancım patatesin ağaçta yetişmediğini  öğrenmek olmuştu. Okuluma dönünce arkadaşlarıma hava  atabilirdim. İstanbul’da en çok ne var diye arkadaşlar sorarlarsa  *Güzel kızlar,* derim. *Bizim köydeki Zeynel’in kızından bile  güzeller.*

Her yeni kitaba başladığımda bu hikâyeyi hatırlarım: Ceviz kurdu, cevize gireceği kadar bir delik açar ve cevizin içine girer.  Kurt başlar yemeye, yedikçe şişmanlar. Doyunca çıkmak ister  ama girdiği delikten çıkması mümkün değildir.
*Yazmak, doğuma benzer; okumak ise doğan çocuğu sevmektir.* diyorum..