Türk hikâyeciliğinin öncü isimlerinden olan Sait Faik Abasıyanık, eserlerinde insan ruhunun karmaşıklığına ve yalnızlığın acımasız gerçekliğine odaklanırken dışsal olaylardan çok içsel dünyaları keşfeder. Kısa anlatılarının her birine ayrı bir dünya sığdırmayı, bu dünyaları ince ince işlemeyi; içsel yolculuklarında kaybolmuş, varoluşsal sorgulamalara dalmış, kimi zaman toplumun dışına itilmiş bireyleri hikâyesinin merkezine almayı bilir.

Sait Faik’in hikâyeleri; İstanbul’un sokaklarını, adaların ıssız köylerini, çay bahçelerinin mistik havasını kitap sayfalarına taşır. Yalın ve akıcı üslubu, okuyucunun; tüm hikâyelerinin derinliklerine inebilmesini kolaylaştırır. Onun hikâyeciliği, 20. yüzyıl Türk edebiyatı için bir dönüm noktası sayılır. Edebiyatımızın modern öykülerinin temelinde, Sait Faik’in koyduğu taşlar var olmaktadır.

Mahalle Kahvesi adlı hikâye kitabı, toplamda yirmi iki hikâyeden oluşmakta; her birinde ayrı dünyalara açılan kapıları aralamaktadır. Sait Faik, Mahalle Kahvesi’ndeki hikâyelerinde bakışını İstanbul’a çevirmekte; İstanbul’daki yaşamı, insanları ve kimi zaman da kendi şahsını anlatmaktadır. Yazar; kitabı yayımladığı esnada siroz tedavisi için Fransa’ya gitmiş olmasına karşın, hikâyelerini karamsarlıktan uzak tutmayı başarmıştır.