*Kar ve yazmak…

Biri lapa lapa düşer toprağın öksüz tenine, diğeri lapa lapa susanların gönlüne alfabeden bir çığ olur öper yaralı anları en acıyan yerinden cümle cümle. Yazmak sanatı, hayatın tavan arasına saklanmış bilge umutlardır aslında. Yeryüzüne inen onlarca kar tanesi nasıl birbirine benzemiyorsa, yazmak eylemine gönüllü soyunanların duyguları da birbirine benzemez; ama sığınışları ya da gönüllü teslimiyetleri aynı yeredir. Yani hakikatedir!..

*Lapa Lapa Yâr* da her bir kar tanesinin coşkusuna, mürekkebinde öyküler damıtan kalpler eşlik etti. Kimi bir öykünün arka sokağında öksüzlüğünü emzirenin üzerine yağan karı, kimi çocukluğunun kasnağında kalan ayazı, kimi kelimelerden ördüğü ip ile kardan adamların boynuna dolanan şefkati, kimi korsan hüzünlerin penceresinden firar eden umutlu bakışları, kimi ise gecenin gözlerine kaçan kış sayıklamalarını yazdı.*

Mehtap Altan

Yazar/Şair/Editör