On altı yaşında ellibeş küçük, sevimli öğrenciyle yaşamımın en keyifli fakat çok zor bir bölümüne başladım. Ne mutlu bana ki karşılaştığım her olayda, şaşkınlık ve heyecanlarım dışında yaşam savaşımda çok güzel duygular ve davranışlar edindim.

İnsanların o yaşlarda ne kadar masum olduğunu ve verdiğiniz sevginin katlanarak insanın kendisine nasıl geri döndüğünü gördüm. Pedogojiyi inceleyerek ve de Atatürk`ün ilk öğretmenlerinden olan rahmetli annemin çizdiği yoldan yürüyerek, kalbimdeki bütün sevgiyi onlara vererek başarmaya çalıştım.

Metodum, yaparak ve yaşayarak öğrenmelerini sağlamak oldu. İlk okuttuğum sevgili öğrencilerim altmış beş yaşlarının üzerindeler. Hala birçok öğrencimle görüşüyorum. Unutulmamın büyük mutluluğunu yaşıyorum.

Yüzlerce sevgili öğrencime teşekkür ediyorum. Sevgi denizinde yüzerek bu yaşa geldim ne mutlu bana!

Filiz Sabuncu