*İstanbul’un taşı toprağı altın*, *taş mektep*, *kaldırım taşı* diyerek taşın şehir mimarisindeki yeri; *taş ocağı*, *mermer madeni* diyerek taş işçiliği ve taşın üretimi; *değirmen taşı*, *yalak taşı* diyerek taşın alet ve edevata malzeme oluşu; *tektaş* diyerek mücevher; *üçtaş*, *dokuztaş* diyerek taşın oyunlardaki yeri; *musalla taşı*, *mezar taşı* diyerek taşın geçiş dönemlerindeki yeri; *taş gibi* diyerek sağlamlığı veya katılığı; *yada taşı* diyerek yağmur bekleyişi dile getirilmiş olur.

Yunus Emre’nin *Dağlar ile taşlar ile çağırayım Mevlam seni* deyişi ile Anadolu insanının yakarışı, *ayağına taş değmesin* dileğindeki yolun açık olsun temennisi, *sabır taşı*, *yüreğine taş basmak* sözlerinde insan tahammülü, *taş kesilme* fiilinde itaatsizliğin cezası veya donup kalma eylemi anlatılır.

Bu kitap, taşın kültürümüzdeki soyut ve somut konumunu örnekleriyle belgelemektedir.