İlk kitap. İlk göz ağrım. Kanat alıştırmalarım. Önce Varlık dergisinde bir şiirler (1978), sonra Küçük Acılar’la (1984) dünyaya tuttuğum hayatım. Başlangıçta bilmiyordum, insanın sözle yeniden var olduğunu. “Biçim veremediğimiz şeylerin biçimini almamak” için bulduğum mucize oldu yazmak. Şiir giderek sonsuz bir insan hazinesine döndü. Bütün hayatımla öğrendiğim şudur ki, ölümün büyük yalnızlığına bu büyük hazineyle gideceğim. Şükrü Erbaş