“Buyurun.”
“Ne, ne! Sen de kimsin, neredesin? Cin mi tuttu, şeytan mı dürttü beni?” 
“Ne cin ne şeytan, ürküp de çekinecek bir şey yok. Ben ‘en olmadık işler meleği.’ Dua yoluyla bir başvurun olmuş, bunun üzerine omzunda huzurundayım.”

“Ne meleği ne başvurusu, bir yerinden zorun mu var, günahlarımın listesini çıkarmaya mı geldin yoksa? Ben şeytanla çelik çomak oynamış adamım, meleklerle işim olmaz.”

“Biliyoruz, şeytana pabucunu ters giydirdiğinden de haberimiz var, yüzünü ekşitme öyle koçum, biz bir insanı ne başımızdan savar ne de tepesinde ekşiriz; yalnızca sıcak bir yakınlık kurarak, işi yokuşa sürmeden en olmadık isteklere yardımcı olarak, yeryüzünün renkliliğine, canlılığına katkıdır görevimiz. Ama başvuranları iletişim kurmaya bağımlı hale getirmeden...”