Aykut Kocaman, bu ülkenin futbol çölünde bir vahadır. Kocaman’ı diğer meslektaşlarından ayıran temel özelliği, ne yokluklar içerisinde kurduğu istikrarla takımına oynattığı kişilikli oyundur, ne de futbolda kimi dizilişlerin *demokratik* olmadığını öne süren sıradışı bakış açısıdır. Onun yalnızlığı, yaşamsal önemdeki bir puan mücadelesinin sonrasında sarf ettiği sözlerle başlar: *Rakibimizi elle atılan bir golle yenmek istemezdik. Üzgünüm.* Galibiyet ve üzüntü sözcükleri Kocaman’ın tertemiz vicdanındaki rahatsızlığın dışavurumunda bir araya gelebilmektedir.

Elinizde tuttuğunuz kitap, spor alemimize çok uzak insanla­rın bile adını duyduklarında saygı veya takdir yüklü ifadelere başvurdukları bir futbol emekçisinin, dış etkenler nedeniyle ya­rıda kalmış bir sezonuna odaklanarak, *kocaman* dünyasını anlatıyor. Daha önce hiç denenmemiş bir çalışma...