Bir evin içinde çocuk kahkahalarının gölgesine karışan yasak bir dokunuş... Bir sofrada yağlı et parçalarının arasında saklanan iğrenç bir sır... Kırık bir aynadan kendine bakarken yüzünü değil, parçalanmış benliğini gören kadın... Ve uğultusu hiç dinmeyen bir karasineğin kanatlarında taşınan cinnet...

Kırık Taht, görünürde sıradan olanın ardına gizlenmiş en karanlık, en rahatsız edici yüzü açığa çıkarıyor. Özlem Özdaş`ın öykülerinde, aile sofrası bir işkence odasına, bir dokunuş tüm ömür boyu sürecek bir travmaya, sıradan bir otobüs yolculuğu deliliğin eşiğine dönüşüyor. Her öykü, insana ait en saklı taraflarla yüzleşmeye çağırıyor: tiksintiyle haz arasındaki ince çizgi, varlıkla yokluk arasındaki gerilim, sevgiyle şiddetin birbirine karıştığı o kırılgan anlar...

Okur şu soruyla kapatıyor sayfaları: "Gerçekten sağlam duran hangi tahtın altında kırıklar gizli değil ki?"
Hakan Akdoğan