Saçma olan tüm şeyler arasındaki en saçma şey, bana göre, meşgul olmaktır – yemeği ve işi ile ilgili hareketli ve kıvrak bir insan olmak. Bu yüzden, kararlı bir anda bir iş insanının burnunun üstüne konan bir sinek gördüğümde; ya da yanından yüksek bir hızla geçen at arabası tarafından üzerine çamur sıçratıldığında; ya da açılır köprü o geçmeden önce açıldığında; ya da bir tuğla kafasına düşüp onu öldürdüğünde, işte o zaman içten bir kahkaha atarım. Ve doğrusu gülmeye kim engel olabilir ki? Sorarım kendime, bu meşgul millet neyi hallediyor? Evinin yanmasından dolayı kafası karışıp dışarıya ateş maşasını taşıyan bir kadınla aynı sınıfa koyulması gerekmiyor mu? Hayatın büyük yangın felaketinden ne kurtaracaklarını sanıyorsunuz?