Hayır hayır, olamaz! Gerçekten daha gerçekti gördüğü.

Güneş gibi apaşikar, ay gibi pırıl pırıldı.

Eşiğine fırlattı bedenini.

*Ey yazgımın gülü! Ey alnımın ak yazısı!* diye bağırdı, *Söyle bana, hangi bağın gülüsün sen?*

Peri dile gelerek, seslerin en güzeliyle,

*Ey yüreğimin sancısı!* dedi, *Keşiş dağının gülü, İriskin bağının sümbülüyüm ben. Sen de söyle bana, hangi rüzgar attı seni buralara?*

Şehzade, anka kuşunun kanatlarına binmişti sanki,

*Ey nergis bakışlım! Ey hilal nakışlım! Gönlümün rüzgarı getirdi beni buralara…*

Elif ile lam gibi birbirlerine öyle bir sarıldılar ki... Ne gözler görmüş ne kulaklar işitmiş böyle bir kavuşmayı.