Bir sabah uyandığımda kapı çalsa, çocukluğum gelse ve hep benimle kalsa. Ona bazı konularda o kadar farklı davranırdım ki... Bugün olduğum bende çok şeyi değiştirecek çok şey öğretirdim ona. Ama kalmayacağını biliyorum. O sadece uğrayıp gitse, ona veda ederken alnından öperdim ve şöyle derdim, “Çok yorulacak, düşecek, ağlayacak ve yalnız kalacaksın ama sen hep ayağa kalkacak ve bizi her defasında kurtaracaksın. Sana teşekkür ederim ve söz veriyorum, ben de her hatamızdan bizi geliştiren dersler çıkararak, bizi daha iyi yere götüren bir yetişkin olarak kalacağım.”