Bazen öyle bir an olur ki o minik belli belirsiz ışık seni en mutlu kişi eder, umuttur adı, için içine sığmaz tıpkı şu an içinde beliren, ferahlatan ve heyecanlandıran suya düşmüş bir kor sesi gibi.

Derin şükranla ona doğru yükselerek coşku ve huzurla ilerlersin, belki de sende uyanan birçok pozitif diğer duygularla, tam ihtiyaç duyulan duygular ve durumların tam merkezinde, adım adım mutluluğa yaklaştıran bir mucize.

Öyle bir rehber olsun ki okudukların, elektriklerin kesildiği sessiz karanlık o yerde bulduğun ufak bir ışık daimi umudun için tatlı bir başlangıç, koşu maratonundaki keyifli serüvenine bir adım olsun. Görülen o ışık büyüsün artarak, parlaya parlaya gözlerini kamaştıracak güzellikte bir hayat sunsun.

Eğer hazır değilsen ölüme, neden geçmişi yaşayıp hüzne takılırsın ya da diğer olan biten her şeye? Geçen geçmedi mi zaten?

Neden geleceğe odaklanırsın yarını yaşama garantini sabitlemiş gibi, şu andaki güzellikleri ve aldığın nefesin mucizevi hediyesini yaşarken, yarın yaşıyor olacağının garantisi ne, geleceği hayal ederken vizyonlarına hedeflerine dahil edebil ki sana ‘AN’ı yaşamak için bırakabilsin senden çalmadan, almadan, keyifle…