Modern insanın gözden çıkardığı iki “yüz” var: Birincisi kendi yüzü, ikincisi gökyüzü… Her iki yüz de insanın baktığı derinlikte kaybolmasına yarıyor. Şayet geri çekilmiş bir göğe mahkum edilmeyip yeryüzüne “göğe bakma durakları” inşa etmiş olsaydık, kendimizi ikinci kez kontrol ettiğimizde, ayaklarımızı koyduğumuz yerde bulamayabilirdik. Ama heyhat! Şimdi herkesin ayakları fazlasıyla yere basıyor.