Güçlü insanları anımsatır belki de kasımpatı. Onların direnişini örnek alır. Bütün zorluklara rağmen ümit var olan ve her yokuşu inadına tırmanan insanlara hayranlıktan ötürü… Yıkar umutsuzlukları kasımpatı. Ahsen-i takvîmi örnek alır. Belki de umutlarını hep diri tutan ve yıkılmayan kalelere dönüştüren onların imanlarıydı. Evet kış gelse de büyük ecirler vardı onlar için, sonu hüsranla bitmeyen. Hâl diliyle der ki sana kasımpatı: Beni sana yoldaş kabul et. Yoldaşın olayım, ben senin imanına hayran kaldım. İmanıdır insanı hayata bağlayan. Ve bir yoldaş imanından alıyorsa umudunu, yol yorsa da onunla yol cennet yoludur.