Şiir, insanlık tarihinin ilk dönemlerinden itibaren dinî ritüellerden estetik bir anlatı formuna evrilerek toplumların kültürel belleğini şekillendiren Önemli bir ifade biçimidir. Türk kültür dairesinde bu dönüşüm, dinî ritüellerin merkezinde yer alan kam-bahşı figüründen başlayarak, âşıklık geleneği aracılığıyla günümüze kadar uzanmıştır.
Bu eser, Cumhuriyet dönemi Anadolu sahasında yaşamış görme engelli âşıkların, âşıklık geleneğindeki yerlerini ve bu geleneğe yaptıkları katkıları derinlemesine incelemektedir. Türk halk edebiyatı araştırmaları içerisinde görme engelli âşıkların ilk kez ele alındığı bu çalışma, onların yaratım süreçlerini, sanatlarına etki eden faktörleri ve estetik yaratım güçlerini kapsamlı bir şekilde gözler önüne sunmaktadır.
Türk halk edebiyatının temel taşlarından biri olan âşıklık geleneğinin az bilinen bir yönüne ışık tutan bu eser, edebiyat, kültür ve tarih alanında çalışan araştırmacılar ile bu alana ilgi duyan okurlar için önemli bir kaynak niteliğindedir.