Paul Lafargue, Kapitalizmin İflası’nda, sanayileşme öncesi dönemden bugüne uzanan zamanda kapitalizmin gelişim aşamalarını ve bu süreçte insanlar arasındaki sınıf ayrımını belirtip, “sömüren ile sömürülen”, “yöneten ile yönetilenden” hareketle, kapitalizmin yöntemsel gücü ve başarısı ile entelektüelin –o yere göğe sığdırılamayan entelektüellerin– günahları ile eksikliklerini cesur bir dille anlatıyor: Sosyalizmin zaferi için aydınların titiz, hassas ve ürkek tereddütlerini beklersek, değil 100 yıl, dünyanın sonuna kadar beklememiz gerekeceğini söylüyor.