Bu kitabın yazılmasının amacı; öncelikle, kadına yönelik şiddet ve ev içi şiddetin insan hakları hukukunda nasıl değerlendirildiğinin aşamalı gelişiminin anlatılmasıdır. Ev içi şiddetin önlenmesinin yasal bir çerçeveye kavuşması, radikal feminist teorideki kamusal/ özel alan tartışmaları sayesinde mümkün olmuştur. Uluslararası pozitif insan hakları hukukundaki gelişmeler ise; tarihsel seyrinde tedrici şekilde ilerlemiştir. Ev içi şiddetin önlenmesi ve bertaraf edilmesinin hukuki bir çerçeveye kavuşmasında bir dönüm noktası olan İstanbul Sözleşmesi; çalışmanın ikinci bölümünün başlangıç noktası olarak alınmıştır. Çalışmanın asıl ortaya koymak istediği konu ise; İstanbul Sözleşmesi ve 6284 sayılı Kanun`un uygulama açısından değerlendirildiği bölümdür. Yasal çerçevenin birkaç eksik dışında uluslararası standartlarla büyük ölçüde uyumlu olduğu ulusal hukuka rağmen Türkiye`de kadına yönelik şiddetin bu denli yüksek boyutta olmasının sebebi, eşitliği kabul etmek istemeyen ataerkil zihniyetin uygulamada gösterdiği dirençten kaynaklanmaktadır.