Bu kitap, 1955-1962 yılları arasında İstanbul’da tıp eğitimi alan bir Anadolu çocuğunun hayat hikâyesidir. Dolayısıyla o yılların İstanbul’unu, öğrencilik hayatını ve o dönemin öğrencilerinin yaşadığı problemleri anlatır.

O yıllarda sosyal hayatın içinde her şey vardır: Dostluklar, arkadaşlıklar, dayanışma, aşk ve eğlence yanında; çekilen yokluklar, ulaşım ve barınma gibi zorluklar da yaşanır. Bu zorluklara rağmen, tıp eğitimini dönemin tanınmış hocalarından alan bizler, büyük kazanımlar elde ettik. Onların bilgi, görgü, yaşam felsefesi ve tıp etiği birikimlerinden faydalanmak bizim kuşak için bir şans olmuştur.

Yaşanan tüm zorluklara rağmen herkes bu bilgi donanımı ile eğitimini tamamlamış, acısı tatlısı ile geçmişini ve öğrencilik yıllarını unutmamıştır. Hekim olacağımız günlerin heyecanı içinde, öğrencilik yaşamımız ve İstanbul yine de çok güzeldi.

Benim anılarım sadece bana ait değildir. Aslında onlar bizim kuşağın anılarıdır. Olaylar üç aşağı beş yukarı ayrı olsa da yaşananlar aynıdır. Şimdi mesleğimizde 52. yılı doldurduğumuz arkadaşlarımız nine ve dede olmuş, yaşlılıklarının tadını çıkarmaya başlamışlardır.

Şu gerçektir ki her biri ülkemiz insanlarına özverili hizmetlerde bulunmuştur. Hepsine sağlıklı ömürler diliyorum. Altmış beş yıl sonra, bu anılarımı olduğu gibi yazıp yazmamayı çok düşündüm. Bu anılar benim özelimdi. Herkes özelini anlatmak istemez, onlar mazinin karanlıklarında kaybolur gider.

Mademki ben bunları yaşamışım, yalan değil, uydurma değil, neden saklayayım dedim. Benim amacım, sadece kendi hayatımı değil, o yıllardaki öğrencilerin durumunu ve yaşantılarını anlatmak ve ülkemizin geçmişindeki eğitim şartlarını olduğu gibi yansıtmak.

Çünkü okulu bırakanlar, başaramadığı için veya ekonomik nedenlerle ayrılanlar çok oldu. Bu kitap öğrencilere motivasyon veren bir kaynak olabilir diye düşündüm.

Ben oldum olası yalanı, övünmeyi sevmem, zaten hekimlik mesleği de buna müsait değildir. Doğrular hep yolum olmuştur. Bunlardan da hiç zarar görmedim. Anlattıklarım sadece benim hayatım değil, benim gibi ve hatta daha zor durumdaki öğrencilerin hayatı. Şimdi sizleri anılarımla baş başa bırakıyorum.

Prof. Dr. Turgut Özeke