Terk etsem ne olur ki en kalabalık şehirleri, içimden en kalabalık şehirlerin enkazları geçiyorken. Zaman ne için geçiyor? Unutturmak için mi unutulmuyor.
Haliç’te yürümenin felsefesi vardır. Sanki sonsuzluğu kucaklamaya gider gibi.
Kimi zaman Galata Kulesi’ne sırtımı verip, camileri, sarayları karşıma alırken, kimi zaman da köprünün ortasında yarımadayı panoramik temaşa ederim. 
Zaman esner, Haliç derinleşir. 
Sabahın ilk saatleri ile bulutlardan yansıyan ışık denizde raks eder.  Gökyüzü ile deniz Haliç’te erer visale. Tekne turu yapanlar, balığa çıkanlar, herkes zamanın dışında mekânla hemhaldır.