İstanbula geldiğim ilk gün anlamıştım hayatın benim için öyle kolay olmadığını...
Şimdi sorsalar; dönüp daha dikkatli yaşardım, İstanbulu ve hayatı... Anladım hayat acı ve acımasızdı bana. Neden sorusu benim için artık imkansızdı. Umut benim için imkansızdı. Umutsuz yürüdüğüm Kara İstanbul Sokaklarında Yalnız Kimsesiz...

İstanbul ey İstanbul ey
Acılar kraliçesi
Umudun ve direncin yorgun anası
Ve ey çıldırmak üzere olmanın çamurlu ikonası
Tırnaklarım kopuyor, Görmüyor musun
İstanbul ey İstanbul ey
Acılar kraliçesi
İhanetin ve ihbarların arkadan dolaşan bıçağı
Ve ey ödeşmelerin, yüzleşmelerin, erkekçe vuruşmaların kaçağı
Beni harcadın ulan!
Beni sattın
Utanmıyormusun

Yusuf Hayaloğlu