Bu çalışmada, Sosyalist Siyonist İşçi Partilerinin kurumsal ve ideolojik kökenleri, I. Siyonist Kongresi’nden (1897) Ben Gurion-Jabotinsky Anlaşması’na (1935) kadar incelenmektedir. Çalışma, Sosyalist Siyonist İşçi Hareketi ve bu hareketin örgütlediği partilerin entelektüel, ideolojik ve kurumsal dönüşümlerini temel konu olarak ele almaktadır. Sosyalist Siyonist elitlerin sosyalizm ve milliyetçiliği nasıl kurguladığına odaklanılırken, sosyalist Siyonizmin evrensel ve partiküler dinamiklerle oluşumu tartışılmaktadır. Ayrıca, bu ideolojiyi siyasi programlarının temel referansı olarak benimseyen partiler incelenmiştir. İsrail’in kuruluşunda rol oynayan Sosyalist Siyonist kurumların ve siyasi partilerin demokrasiye katkısı tarihsel süreçte analiz edilmiştir. Partilerin çeşitliliği ve farklılıkları, yeni Yahudi toplumunda siyasi ve kültürel çatışmaların sıcak bir çatışmaya dönüşmesini engellemiştir. Bu sürecin önemli bir göstergesi olarak Ben Gurion ile Jabotinsky arasında yapılan anlaşma öne çıkmaktadır.