Suyun geri alınamazlığının melankolik bir bakışıdır ırmak; insanın çocukluğuna dönme isteğinin umutsuzluğunca bakar. Irmak hep anda kalır. Aynı anda iki kez olunamayacağı gibi, aynı ırmakta en çok bir kez yıkanabilir insan. Irmak andan çıkamaz. Zaman, kuma tanımladığı gibi, suya da tanımlamıştır kendini; külliyen dönmez artık geriye.

Evrenin sonsuz örüntülerinden kıvrımlı bir kesittir o. Ağacın kesiğinde bir desen, taşın kırığında bir çizgidir. Gökyüzüne köklenen bir dal gibi, denizine köklenen bir gidiştir ırmak.