"Dağın zirvelerine çeviriyorum bakışlarımı; yumuşacık rüzgârların uğultusu doluyor ciğerlerime. Yatağına sığmayan bir ırmağın coşkusuna kapılıyorum. Güneşin, ayın ve yıldızların bir görünüp bir kaybolmalarına, yeryüzünün ve gökyüzünün bin bir türlü hallerine akıl erdirmeye uğraşırken masallar üreten ve ürettiklerinin esiri olan ilkel insanı düşünüyorum. Sonsuz hayat aşkıyla sarsılanların yarattıkları cennetler, cehennemler günümüzde de geçerliliğini koruyor. Oysa bir haftalık ömrünü gözümüzün önünde dans ederek geçiriyor kelebek. Biçimi ve özü aynı, değişmez sanıp yanılıyoruz. İlk kıvılcımdan günümüze kadar süren değişimin ayrıntılarının içine girdiğimizde, kendisini yazan bir şiirin gövdesine her an yeni dizelerin eklendiğini görüyoruz. Bütün yapıp etmelerimizin, doğal devinimlerin, ayrıntıdan bütüne, bütünden ayrıntıya gelgitlerin sürekli genişleyen türküsüdür bu durum. “