Kulağıma birden fazla kuş sesleri geliyor. Martılar, kumrular, güvercinler… Bilir misiniz kumrular her zaman çift hâlinde gezerlermiş. Yalnız kalmak hüznünü sevmez, bir yoldaş
ararlarmış. Hayat aslında kumruların bakışından ibaret değil midir? Yalnız olmaktan korkarız. Ailemizde, arkadaşlarımızda, işimizde, ilişkilerimizde hep bir kalabalık ararız. Kendimizi kalabalığa ait hissederiz. Belki de yalnız kaldığımızda kendimizle baş başa kalmaya korkuyoruz. İçimizdeki hüzün dışa vuracak diye bu gayenin peşindeyiz. Atilla İlhan’ın Yalnızlık Şiir’inde dediği gibi hep arar dururuz.

Alıntı / Sayfa 57