Hutbe îrâd etmek, insanlık tarihi kadar kadim bir nebevî sünnettir.

İlk insan ve ilk peygamber Hz. Âdem ‘aleyhi’s-selâm’dan, hâtemü’l-enbiyâ Efendimiz Hz. Muhammed sallallâhü ‘aleyhi ve sellem’e varıncaya bütün rasûller ve nebîler (‘aleyhimü’s-selâm) kavimlerini tebliğ, tebyin, tebşir ve tenzir için sayısız hutbe îrâd etmişlerdir. Yüce Allah celle celâlühû bunlardan kısa kısa pasajlara Kur’ân-ı Kerîm’de yer vermiştir.

Cahiliye dönemi Araplarında sıkça görülen, İslâmiyet’te sürdürülen ve günümüze kadar kesintisiz olarak gelen etkili bir iletişim, bilgilendirme ve mesaj verme aracıdır hutbeler. “Aziz müslümanlar, Kıymetli mü’minler…” şeklinde başlayan hutbelerimiz, membaı Allah celle celâlühû’nün yüce kitabı Kur’ân-ı ‘azîmü’ş-şân ve O’nun sevgili habib-i edîbi Muhammed Mustafa sallallâhü ‘aleyhi ve sellem’in sünneti olan mana yüklü özlü sözlerdir, müslümanlar için ehil bir ağızdan sahih bilginin edinildiği önemli bir öğretim metodudur. Hutbenin asıl gayesi Allah’a kul, Peygamber’ine ümmet olabilmenin yollarını dinleyenlere en güzel bir üslupla sunmaktır.

“Hutbelerle İnsanlığa Sesleniş” isimli bu çalışma, âyet-i kerîmelerin ve hadîs-i şerîflerin asrın idrakine sade ve anlaşılır bir şekilde takdim edildiği kıymeti hâiz bir çalışmadır.