Kâmil insan olma yolunda kişiyi takviye edecek, yokluğu halinde ise hiçbir mesafe alamayacağı iki mühim özellik; Hilm ve Tevazu’dur. Bu iki haslet kimde olursa onu güzelleştirir, onu olgunlaştırır ve onu kemale erdirir. Fakat bu hasletlerden yoksun olmak ise kayıpların en büyüğü ve hüsranların en acılarındandır. Kendisinde hilm ve tevazudan eser olmayan kişi kokusuz, renksiz ve eziyet veren bir dikene benzer. 
Bu iki nimetin sahibi ise, kokusuyla, rengiyle, tadıyla güzel ve narin bir çiçeği, bir gülü anımsatır. Bundandır ki, gül, eşrefi mahlûkat olan Sevgili Peygamberimiz’e (s.a.v)  simge olmuştur. O, hayatının her anında bu güzellikle ümmetine örnek olmuş, en dayanılmaz anlarda dahi ümmetine karşı alçak gönüllü, yumuşak huylu ve narin davranışlarıyla muamele etmiş, bu anlayışıyla insanlığı kendisine hayran bırakmıştır.