Evet, değerli dostlar, ben de, ünlü düşünür Descarttes’in “Düşünüyorum, öyleyse varım. ” sözüne” sonuna kadar katılıyorum.

Çünkü içinde ölümsüzlük arzu ve isteği olan, hiç bir şeyle tatmin ve tam mutlu olmayan, akıl, mantık, idrak, irade ve ilim, sahibi olup; hafıza ile geçmişe, hayal ile geleceğe bakan bir ruh sahibi için, sonuç olarak Yok olacağina inanmak zorunda kalmaktan daha dehşet verici bir azap  olabilir mi diye soruyor ve düşünmek lazım diyorum.

Düşünceyi doğal ihtiyaçların tetiklediği içgüdüsel bir refleks olmaktan kurtarmak için, insanın mahiyetini, hayatın hakikatini, sonunu ve sonucunu düşünmek, hem de çok düşünmek lazım.

Evet, düşündüğünü zanneden bazı aklı evvel düşünürler, insan için düşünen hayvan diyerek, istemeyerek bile olsa düşünce yeteneğimiz ile insan olduğumuzu tasdik etmek zorunda kaldiklarina göre; bize insan sinif ve statüsü kazandiran bu yeteneğimizin hakkini verebilmek, insan ve insanliğin gerçek geleceği için çok düşünmek lazim geldiğini hiç düşündünüz mü?