İlim insanlarını ve insanı, sırf hayattayken sevmek ve sevdiğini sürdürmek ülküsüyle görgülenmeye ve nihayet kültürlenmeye küçük bir hizmette bulunabilmeyi gaye edinen Çay Saati Sohbeti’ni büyük bir vazife ve hizmet olarak görmelidir. Çünkü yegâne maksadı, öğrencilerimizin ilim insanı hocalarını hayattayken sevdiğini göstermeleri, sohbet eden hocamızın da başta öğrencilerini hayattayken bilfiil sevmekte olduğunu açığa vurmasıdır. Onları iştiharla tanıtmak veya izhar edilmeyen bir amaç yoktur. 
Hoca sadece derste hoca değildir. Talebelerin de yalnız derste talebe olmadıkları gibi. Ders dışında sosyal bir alanda bulunup hocasına sevgisini göstermek, hocasının da bilgi, birikim, deneyimlerini talebelerine sevgisiyle aktarması pek bulunan bir imkân değildir. Çay Saati Sohbetleri bu yönüyle çok kazanımlı bir buluşma, görüşme, sevgiyi gösterme alanı açmıştır. İnsan sevdiğini bir şekilde göstermeli. “Amellerin/eylemlerin en faziletlisi Allah için sevmek ve Allah için sevmemektir,” diye buyurmuş Sevgili Peygamber Efendimiz. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Öğrenci Kantininde gerçekleşen bu sohbetlerin kaydı bir anı-vefa kitabında toplanıyor. Üstelik çok kıymetli akademisyenler tarafından ilmî makaleler şeklinde kaydedilmiş bir şekilde. Öğrenci akademisyenler hocalarını anlatıyor. Bu tarihî sohbetlerin içinizi ısıtacak, bilgilendirecek, görgülendirecek yazıları Hayattayken Sevmek’te.