Cemal Süreya`nın `hani, neresinden tutsan şiir!` diye tanımladığı şiirlerinde; sade, basit, sıradan sözcüklerle `hayat karşısında kendine özgü, siyahtan maviye uzanan bir gökkuşağı` oluşturuyor Doğan Hızlan`a göre. Arif Damar, `Özgün buluşları var` diyor. Refik Durbaş, `...paslı yapraklar gibi savrulan bir ömrün, daha doğrusu, özgürlüğe vurgun, tutkulu, yok edilmeye yazgılı bir kuşağın` şairi olarak görüyor Ada`yı. Ve Ada, medyaların diline karşı alabildiğine sıcak, ama asi, yani ete kemiğe bürünmüş bir dille varoluş söylencesini örmeyi sürdürüyor. Nesnelerle ve insanlarla bire bir ilişkiye girerek...