“Üç çocukla birlikte anne de ağacın dalındaki yavruya bakıyorlardı. Buradan bir şey olup olmadığı görünmüyordu. Beklemeye başladılar. Biraz sonra ilk kurtulan yavru balkona geldi. Hepsi ağacın dalındaki ikinci yavrunun gelmesini bekliyorlardı. İkinci yavru az sonra kanat çırpmaya başlayarak balkona doğru uçmaya başladı. Ama o da ne? Uçmasında bir gariplik vardı. Zikzaklar çizerek, bir aşağı düşecekmiş gibi bir yukarı çıkacakmış gibi uçuyordu. Demek kedinin saldırısında yaralanmıştı. Uçmasına bakılırsa yuvaya kadar zor gelebilecekti. Yuvaya kadar gelemezse kesin kedi onu kapıp götürürdü. Çünkü elinden kaçırdığı avını mutlaka gözlüyordur. Dördü birden kanepeye oturmuş merakla yavru kuşu izliyorlardı. Hadi… hadi… hadi…” Balkona kumruların yuva yapmasıyla başlayan Günçekin’in macerasında mutluluğu ve umudu, sevinci ve hüznü, arkadaşlığı ve dayanışmayı, birazda kendinizden bir şeyler bulacağınız bir hikâye sizi bekliyor.